Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Vondel Flemish Brown Ale, 2002 :: ο "τελευταίος ασπασμός" ενός υπέροχου αποχαιρετισμού !!


Όταν κάτι αρχίζει όμορφα, καλό θα ήταν να τελειώνει με τον ανάλογο τρόπο ή τουλάχιστον το τέλος να επέλθει όσο το δυνατόν πιο αρμονικά και ανώδυνα. Τότε μόνο ο κύκλος "αρχή-μέση-τέλος" θα έχει ολοκληρωθεί σωστά. Μια όμορφη γνωριμία απαιτεί και τον ανάλογο αποχαιρετισμό, αν θέλουμε να έχουμε ένα ιδανικό φινάλε.  

Οτιδήποτε σβήνει βίαια και απότομα, μάλλον αφήνει μέσα μας ανησυχία και σαφώς την αίσθηση της εκκρεμότητας ...
Πάντοτε θα εκκρεμεί ένας αποχαιρετισμός αντάξιος της γνωριμίας που όμως ποτέ δεν καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε!


Αυτό ακριβώς αποτελούσε για μένα εδώ και 5 σχεδόν χρόνια η Vondel Flemish Brown Ale : την εκκρεμότητα ενός σωστού και όμορφου αποχαιρετισμού. 
Καθώς υπήρξε η πρώτη μου- και αξέχαστη ταυτόχρονα- όμορφη γνωριμία με τον υπέροχο κόσμο της μπύρας, μου ήταν αδύνατο να πιστέψω ότι τελικά δεν μπόρεσα να την αποχαιρετίσω ποτέ με τον τρόπο που της αρμόζει. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, πως η πρώτη μου δημοσίευση εδώ στους Μπυραματισμούς μιλούσε για αυτήν την υπέροχη γνωριμία, για την αρχή μιας ιστορίας ...
Της δικής μου ιστορίας στο μαγευτικό κόσμο της μπύρας!


Ήταν δεν ήταν το 2006 όταν είχα απολαύσει για τελευταία φορά την αγαπημένη μου αυτή μπύρα! Όταν κάτι το έχεις δεδομένο και γνωρίζεις ότι θα μπορείς να το βρεις ανά πάσα στιγμή, δεν πολυσκοτίζεσαι και ασφαλώς είσαι εφησυχασμένος. Να όμως που κατά το τέλος του 2007 η Vondel  άρχισε να γίνεται δυσεύρετη! Τόσο δυσεύρετη μάλιστα, σε σημείο που απλά δεν την ξαναείδαμε σε κανένα ράφι σουπερμάρκετ και σε καμιά κάβα ... Τί είχε συμβεί; Απλούστατα : η Brouwerij Riva NV που παρασκεύαζε αυτή την μπύρα είχε βάλει λουκέτο ...


Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή και να πούμε μερικά στοιχεία εν τάχει. Η Riva NV παρήγαγε μπύρα από το 1896 στο Dentergem του Βελγίου. Τα τελευταία 20 χρόνια της λειτουργίας της περηφανεύονταν πως έβγαζε 3 πολύ ισχυρά ονόματα μπύρας, 3 εξαιρετικές ετικέτες. Αυτές ήταν η Lucifer, η Vondel και η Straffe Hendrik (της οποίας τα δικαιώματα παραγωγής είχαν περάσει στα χέρια της από το 1988 από την De Halve Maan).
Κατά τα μέσα της δεκαετίας που μόλις διανύσαμε, η Riva NV λόγω οικονομικών προβλημάτων συνεργάστηκε αρχικά και τελικά συγχωνεύτηκε από την Liefmans η οποία έβγαζε ήδη μια εξαιρετική σειρά ετικετών ( ειδικότερα lambic). Η συνένωση δεν έσωσε την κατάσταση για πολύ καιρό. Η παραγωγή της Riva συνεχίζονταν κανονικά εκεί που ήταν, δηλαδή στο Dentergem, αλλά είχε αρχίσει να μειώνεται αισθητά.



Το 2007 οι Riva-Liefmans πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Τότε εμφανίστηκε ως Μεσσίας η πολύ δυνατή Duvel Moortgat η οποία κι εξαγόρασε τις ζυθοποιίες κάτω από τη στέγη της για να τις σώσει. Ενώ όμως ενίσχυσε οικονομικά και πόνταρε στη Liefmans, δεν έκανε καμιά κίνηση σωτηρίας για τη Riva, η οποία κι έκλεισε μετά από λίγο καιρό οριστικά.
Οι ετικέτες της Riva έμειναν έτσι "ορφανές", αλλά όχι για πολύ.
Πρώτη από όλες η ιστορική Straffe Hendrik επαναπατρίστηκε το 2008 και γύρισε πίσω στη γενέτειρά της, στη Ζυθοποιία του Μισοφέγγαρου, την De Halve Maan της Bruges ύστερα από 20 χρόνια.
Ένα χρόνο αργότερα το δυνατότερο χαρτί της Riva, η Lucifer, άρχισε να παράγεται πάλι από την καταπληκτική Ζυθοποιία της Het Anker ( η σειρά της εξαιρετικής Gouden Carolus)!
Η μόνη που έμεινε ορφανή ήταν η Vondel Flemish Brown Ale beer και δυστυχώς έμελλε να μείνει ορφανή για πάντα με αποτέλεσμα να σταματήσει η παραγωγή της μια και καλή με το ταυτόχρονο σφράγισμα της Brouwerij Riva ...


Joost van den Vondel (17 Νοεμβρίου 1587 – 5 Φεβρουαρίου 1679). Θεωρείται ο σημαντικότερος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας του 17ου αιώνα στην Ολλανδία. Το έργο του μάλιστα Joannes de Boetgezant, που αναφέρεται στη ζωή του Ιωάννη του Βαπτιστή (επί της ευκαιρίας ... Χρόνια Πολλά σε όλους τους Ιωάννηδες και τις Ιωάννες που γιορτάζουν σήμερα) θεωρείται μέχρι και τις μέρες μας το σημαντικότερο Ολλανδικό έπος.
Γεννήθηκε στην Κολονία, από γονείς που κατάγονταν από την Αμβέρσα, αλλά σύντομα μετακινήθηκαν στην Ολλανδία, πρώτα στην Ουτρέχτη και κατόπιν στο Άμστερνταμ, όπου εκεί ο Joost van den Vondel πέρασε τα σημαντικότερα και πιο δραστήρια χρόνια της συγγραφικής του δράσης!


Προς τιμήν του μάλιστα, το μεγαλύτερο πάρκο του Άμστερνταμ πήρε το όνομά του : Vondelpark με το άγαλμά του να δεσπόζει στη μέση του πάρκου αυτού. Μέχρι και τα γεράματά του ήταν στην ενεργό συγγραφική δράση, αφού τα πιο σπουδαία από τα έργα του γράφτηκαν μετά το 1650, όταν ήδη ήταν σε ηλικία 65 ετών ...

Το άγαλμα του Joost van den Vondel  στο Vondelpark του Άμστερνταμ ...

Το έργο του Joost van den Vondel "Lucifer" (Εοσφώρος) αποτέλεσε την έμπνευση της Brouwerij Riva για την ονομασία της γνωστής ομώνυμης μπύρας της Ζυθοποιίας ...

Κάθε μπύρα έχει τη δική της ιστορία και αυτή ακριβώς είναι η ιστορία που κρύβεται πίσω από το όνομα της Vondel : η ιστορία ενός μεγάλου συγγραφέα του 17ου αιώνα.

Εις μάτην περίμενα εδώ και τόσο καιρό να βρεθεί κάποιος Ζυθοποιός που θα ξαναζωντανέψει τόσο την μπύρα, όσο και την ιστορία του Joost van den Vondel μέσα από τα καζάνια του. Εδώ και δυο χρόνια πλέον το είχα πάρει απόφαση πως η μπύρα που με ώθησε να ξεκινήσω τη δική μου ιστορία πάνω στη μπύρα δεν επρόκειτο να ξανακυκλοφορήσει ποτέ.
Ο "αποχωρισμός" βίαιος και η εκκρεμότητα ενός όμορφου τελικού αποχαιρετισμού εξακολουθούσε να υπάρχει μέσα μου όλο αυτό το διάστημα. Εξακολουθούσε ... μέχρι και την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς που μόλις μας πέρασε.

Επίσημος Χορηγός του μπουκαλιού ο Σπυράκος μας, ο MONK. Το μπουκάλι των 750 ml το είχαμε βρει παρέα το Νοέμβριο του 2009, στο Bier Temple της Bruges.

Ώρα 21.00 και κάτι της 31ης Δεκεμβρίου 2010. Λίγο πριν αλλάξει, ο χρόνος δε θα μπορούσε να μου κάνει ο Σπύρος καλύτερο δώρο από αυτό. Έτσι η τύχη (και η καλή θέληση του Σπύρου ασφαλώς) τα έφεραν με τέτοιο τρόπο, ώστε ο αποχαιρετισμός που όφειλα σε αυτή την μπύρα να γίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο : σημαδιακή ημέρα, καταπληκτική παρέα, όμορφο mood, ενώ η ίδια η μπύρα - κρατημένη 8 χρόνια μέσα στο μπουκάλι - είχε γίνει πραγματικό νέκταρ αρωμάτων και γεύσεων. Ήταν η πιο υπέροχη Vondel που είχα δοκιμάσει ποτέ μου ...


Το ντουλάπι του χρόνου και των αναμνήσεων όπου φυλάσσει τα ποτήρια μου άνοιξε και βγήκαν από μέσα 2 υπέροχα ποτήρια της Vondel που έχω στη συλλογή μου. Ένα καταπληκτικό Snifter και μια μεγάλη Τουλίπα. Το Snifter μάλιστα αποτελεί και το πρώτο πρώτο ποτήρι της συλλογής μου, εκεί στα τέλη του 2000, μιας συλλογής που εξ'αιτίας αυτού του πανέμορφου ποτηριού απαριθμεί πλέον περί τα 450 ποτήρια ...

Η χαρά, αλλά και η αγωνία για την κατάσταση της μπύρας ήταν φανερή και από τους δυο μας, ώσπου με το άνοιγμα του φελού ένα υπέροχο άρωμα απελευθερώθηκε στο χώρο μετά από 8 χρόνια και αφού με τα μόρια του αέρα έφτασε να ερεθίσει τους οσφρητικούς μάς κάλυκες, έφερε το χαμόγελο στα χείλη μας ... Επρόκειτο να δοκιμάσουμε μια υπέροχη μπύρα. Ήταν φως-φανάρι!


Vondel Flemish Brown Ale beer
μπουκάλι 0,75l - παραγωγή του 2002
στα 8,5 % ABV


Υπέροχο βαθύ κόκκινο προς καφέ το χρώμα του σώματός της, με βυσσινί ανταύγειες κάτω από το φως να δίνουν στην μπύρα μια εικόνα μοναδική. Αφρός λευκός, πέρα για πέρα στητός και συνεκτικός, θα παραμείνει (ειδικά στο tulip ποτήρι) για πολλή ώρα, ενώ ποτέ δε θα πάψει να στολίζει με ένα στρώμα μισού εκατοστού το όμορφο κορμί της και στα δυο ποτήρια.

Άρωμα: απίστευτο το άρωμα της. Malts και αποξηραμένα φρούτα όπως δαμάσκηνο και βύσσινο (του Σπύρου του έκανε πιο πολύ σε κεράσι μαύρο)  στην αρχή μαζί με το αλκοόλ δημιουργούν ένα πολύ ζεστό και γλυκό άρωμα. Στην πορεία το άρωμα θα απογειωθεί ακόμη πιο πολύ, με το αλκοόλ να φαίνεται περισσότερο και να γλυκαίνει ακόμη πιο πολύ την πρώτη αίσθηση. Σταφίδα, αλλά και ελαφρώς καραμέλα και σοκολάτα (?) συνθέτουν το νέο τοπίο σε συνδυασμό με κάποια καρυκεύματα που αρχίζουν δειλά δειλά να βγαίνουν στην επιφάνεια. Ειδικά στο snifter το άρωμα γινόταν ώρα με την ώρα μοναδικό και ακόμη πιο έντονο σε σημείο που να θυμίζει λικέρ. Τελικά κι εδώ αποδεικνύεται πως το ποτήρι παίζει το ρόλο του!


Γεύση: παραπλήσια η γεύση της, αρκετά γλυκιά και malty στην αρχή. Η μαγιά και τα φρούτα ( δαμάσκηνο και σύκο?) γλυκαίνουν ακόμη πιο πολύ την κατάσταση. Το αλκοόλ (που πολύ πιθανόν να έχει ανέβει καμιά μονάδα ακόμη ύστερα από τόσο καιρό) δίνει υπέροχα δυνατά μουδιάσματα και τσιμπήματα στη γλώσσα. Στην πορεία η γεύση θα εξωραϊστεί ακόμη πιο πολύ και θα γίνει ακόμη πιο πολύπλοκη. Ζάχαρη,σταφίδα, ξηροί καρποί και αλκοόλ θα δώσουν το "παρών" μαζί με μια δόση καραμέλας. Εμένα πάντως μου έβγαλε και βερύκοκο στο τέλος.

Επίγευση: μακράς έως πολύ μακράς διάρκειας που δεν θέλεις να τελειώσει ποτέ. Μοιάζει σαν να θέλει και η ίδια η μπύρα να καθυστερήσει όσο πιο πολύ γίνεται αυτό το τελευταίο τετ-α-τετ, μοιάζει σαν να μη θέλει να πει ποτέ "αντίο"! Γλυκό κατά βάση και το φινάλε με τη ζεστάδα του αλκοόλ, της ζάχαρης και των φρούτων να τελειώνουν ιδανικά αυτή την τελευταία συνάντηση αποχαιρετισμού!

Μπορεί οι αναμνήσεις από το άρωμα και τις γεύσεις αυτής της ετικέτας να είχαν ξεθωριάσει κατά το παρελθόν με το πέρασμα του χρόνου και να είχε μείνει μέχρι τώρα απλά η ιδέα και η ανάμνηση μιας Βελγίδας που κάποτε μου άρεζε πολύ.


Είναι βέβαιο πως μετά από λίγο καιρό θα ξεθωριάσουν πάλι το ίδιο όλα στον "σκληρό" του εγκεφάλου, ακόμη και κατόπιν αυτής της υπέροχης τελευταίας συνάντησης, όπου η Vondel ντύθηκε "τα καλύτερά"  της περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά. Βλέπετε ... μεγάλωσε και ωρίμασε και αυτή τόσο καιρό μέσα στο μπουκάλι κι έμαθε να έχει ακόμη πιο εκλεπτυσμένο γούστο ...


Αυτό όμως που σίγουρα δεν πρόκειται να σβηστεί ποτέ από τη μνήμη μου είναι αυτό το τελευταίο ποτήρι που θα μου υπενθυμίζει πάντα ότι τελικά κατάφερα να πω το πιο θερμό και ζεστό "Αντίο" σε αυτήν την αγαπημένη μπύρα, σε έναν όμορφο αποχαιρετισμό που της άξιζε και με το παραπάνω.
Στην πρώτη μας γνωριμία το 1992, αυτή μου πρόσφερε τα πάντα και το ίδιο ακριβώς έκανε και αυτή την τελευταία φορά : ξετύλιξε πάλι το κουβάρι της ιστορίας μέσα μου κι εγώ με τη σειρά μου το ξετύλιξα για μια ακόμη φορά σε εσάς.
Μόνο που αυτή τη φορά η ιστορία ξεκίνησε και τελείωσε όπως έπρεπε!


Αφού ευχαριστήσω από καρδιάς για μια ακόμη φορά τον Σπυράκο για την "ευγενική χορηγία" της τελευταίας μου Vondel, αλλά και για μέρος του φωτογραφικού υλικού που μου έδωσε για αυτήν την παρουσίαση ...
θα ευχηθώ σε όλους σας να έχετε πάντα όμορφες γνωριμίες και ιστορίες στη ζωή σας που να μη τελειώσουν ποτέ!
Αλλά, κι αν ακόμη κάποτε τελειώσουν, ας τελειώσουν με τον ίδιο υπέροχο και όμορφο τρόπο που άρχισαν !!

Pache ... !!!

12 σχόλια:

  1. Ένας απ' τους λόγους που χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι μέλος αυτής της μικρής ομάδας των Μπυραματιστών, είναι γιατί έχω την ευκαιρία να ζω κι εγώ μέσα από τόσο ζωντανές αφηγήσεις τέτοιες μαγικές εμπειρίες :)
    Το δέσιμο του λάτρη της μπύρας με τη μούσα του είναι μοναδικό. Ιδιαίτερα, όταν η μούσα είναι και η πρώτη αγάπη του, την οποία ξανασυναντά μετά από χρόνια και μάλιστα ξέρει πως αυτή θα είναι η τελευταία τους συνάντηση.
    Αντίο λοιπόν Vondel...

    Μέχρι και ταινία θα το γυρίζαμε Χρήστο... :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορώ να πω ότι ποτέ ως τώρα δεν είχα ζηλέψει κάποιον για οποιαδήποτε μπύρα είχε την τύχη να δοκιμάσει. Πάντα πίστευα ότι θα κατάφερνα και εγώ να την βρώ και να την δοκιμάσω. Σε αυτή τη περίπτωση όμως πραγματικά ζήλεψα. Όχι μονο γιατί ήταν όπως καταλαβαίνω εξαιρετική μετα από ολα αυτά τα χρόνια, αλλά γιατί και για μένα έχει μια ιδιαίτερη σημασία.
    Αρχικά γιατί είναι μια απο τις πρώτες μπύρες που ήπια και ξεχώρισα. Δεύτερο γιατί όταν άρχισα να πρωτοβγαίνω με την Έφη βρισκόμασταν σε ένα καφέ στα Εξάρχεια που την είχε και πάντα την τιμούσαμε. Ελπίζω ότι όπως με τη Lucifer μπορεί κάποιος να θελήσει να την επανακυκλοφορήσει ή να είμαι τόσο τυχερός όπως ο Σπύρος να την πετύχω κάπου.
    Ευχαριστώ για την εξαιρετική αφήγηση λίγο ακόμα και θα ένιωθα τη γεύση της στο στόμα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολυ ομορφη παρουσιαση Χρηστο, ακρως συγκινητικη οπως αρμοζει σε ενα τελευταιο αντιο και αρτια σαν αυτην την πολυ καλη εκπροσωπος της μεγαλης βελγικης σχολης που για ολους μας πιστευω ηταν το εναυσμα για να ασχοληθουμε με αυτο το θεικο ποτο. Χρηστο ησουν ο πλεον καταλληλος για να αποτησεις το υστατο χαιρε στην αγαπημενη σου αυτη ετικετα γι'αυτο και εγω την κραταγα υπομονετικα για πανω απο ενα χρονο για να βρω την καταλληλη στιγμη να την δοκιμασουμε μαζι για τελευταια φορα. Ηταν οντως η καλυτερη Vondel που εχω δοκιμασει και εγω μιας ο χρονος εδρασε πανω ευεργετικα και την εκανε ενα νεκταρ που δεν ηθελες να τελειωσει με τιποτα και που μετα απο αυτην δεν ηθελες να βαλεις τιποτα αλλο στο στομα σου για να μην χαθει η μαγικη της αυτη γευση. Ευχομαι στους φιλους μπυραματιστες να εχουμε παντα την χαρα να γευομαστε τετοιες καταπληκτικες μπυρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χρησταρα,οπως σωστα παρατηρησε ο αγαπητος Μονκ ησουν η πλεον καταλληλη πενα για τετοιου μεγεθους συγγραφη.
    ...αν πω οτι δεν ζηλεψα θα ειναι ψεμα!καταλαβαινω απολυτα πως ενιωσες διοτι κ'γω καπως ετσι ξεκινησα την μπυροδιαδρομη μου πριν απο 2 χρονια.
    ευγε κ μονον ευγε φιλε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πραγματικά υπέροχος .... αν δεν ήξερα γιατι ακριβώς μίλαγες θα πίστευα οτι μίλαγες για κάποια γλυκιά και μελαχρινή ύπαρξη, με σώμα που ξεχειλίζει απο αρώματα της νιότης και το φιλί της σε στέλνει στο Παράδεισο.

    Πάντως θα πω πως πήγατε να μου την κάνετε στο ΤΣΑΚ πρόλαβα και ήπια και γώ 2 γουλίες (βλέπεις είχα μπλέξει στα δύχτια μιας Δούκισας) .... αλλα χαλάλι σου ρε ΜΙΧΑΡΑ .... να μαστε όλοι καλα αν απολαμβάνουμε το συγγραφικό σου οίστρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Meta apo tetoia parousiash pou ths ekanes, prepei na th brw kai na th dokimasw auth th Vondel, den ginetai alliws!! Tha me skasete!

    H prwth fwtografia sou prepei na mpei ws epomeno background, o Chalice akouei?! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι να πουμε τωρα.Το πραγμα εχει ξεφυγει περα απο τη μπυρα.Η παρουσιαση μιλαει για την ανθρωπινη υπαρξη.Οπως καθε τεχνη εχει ως χρεος να παιρνει κατι προσωπικο και εφημερο και να το κανει οικουμενικο και αιωνιο ετσι και ο Μιχος κατεθεσε το βιωμα του ,με μερικες γραμες που ο καθενας μπορει να τις απολαυσει, ειτε ασχολειται με τη μπυρα ειτε οχι.Τωρα για τη Vondel, τη μπυρα ειναι,ισως ποτε να μην τη γευτω.Αλλα η αφηγηση του Μιχου ας μας δωσει και ενα μαθημα για τη ζωη,για το εφημερο και για τον αποχωρισμο.Και ολα αυτα απλα για μια μπυρα?;)χε χε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ούτε ο Μ. Καραγάτσης να σουν φίλε Μίχο...
    Τέτοια διήγηση μόνο αυτόν μου θυμίζει.
    Δυστυχώς, κι εγώ δεν είχα τη τύχη να έχω μιαν συνάντηση μαζί της.
    Όμως, μέσω της δικής σου, ήταν σαν να με "άγγιξε" και μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Για πάντα Vondel παιδιά. Μου λείπει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ. Για μένα υπάρχουν οι μπύρες, υπήρξε και η Vondel. Δεν βάζω καμμιά δίπλα της.

    Παντρεμένος ισόβια μαζί της, και ας μείνω για πάντα χήρος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έτσι πάνε αυτά αγαπητέ qnick2003! Οι πρώτη αγάπη δεν φεύγει εύκολα από πάνω μας και σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα δε φεύγει ποτέ! Ακριβώς αυτή την αίσθηση νιώθω κι εγώ με τη Vondel φίλε!

    Βρε λές να ιδρύσουμε κανα club Vondelόφιλων σε κατάσταση χηρείας, μπας και εδεήσει καμιά ζυθοποιία και αναβιώσει την αγαπημένη μας μπύρα?
    (Αν και πιστεύω πως η οποιαδήποτε αναβίωση αυτής της ετικέτας θα απέχει από την πρώτη εκδοχή της που όλοι αγαπήσαμε!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό θα έπρεπε να γίνει όντως... πωπω όποτε πάω σε μπυραρία, κοίταω τον κατάλογο με μισή καρδιά. Έρχεται ο γκαρσονιέρης, και μου λέει "τι θα πάρετε?"... ε τι να του πεις? με μισή καρδιά διαλέγω πια. Ας ξαναβγεί η Vondel και θα σταματήσω κάθε άλλη μπύρα. ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ!
    (είμαι ο qnick2003 που έγραψε παραπάνω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Με συγκίνησε αυτή η ιστορία.. και για ένα παραπάνω λόγο.. η Vondel ήταν και για μένα η πρώτη μου επαφή με τον κόσμο της ποιοτικής μπύρας.

    Σνιφ... Αντίο Vondel..

    ΑπάντησηΔιαγραφή