Hop Ottin’ IPA - “Hop Ottin’ bites like a can-kicky bluetail.”

Πριν απο 2 μηνες ο Φωτης μας ειχε μιλησει για κατι τυπους απο την κοιλαδα Anderson Valley της Βορειας Καλιφορνια και για την τοπικη μικροζυθοποιια τους Anderson Valley Brewing Company. Αυτο που μου ειχε κανει εμενα περισσοτερο εντυπωση ειναι οτι στην μικρη πολη Boonville οπου στεγαζεται η μικροζυθοποιια οι κατοικοι μιλανε την περιεργη τοπικη διαλεκτο Boontling. Η διαλεκτος αυτη αρχισε να χρησιμοποιειται απο τους κατοικους του Boonville στα τελη του 19ου αιωνα. Μια απο τις ικασιες για την προελευση αυτης της διαλεκτου ειναι οτι την εφηβραν τα μικρα παιδια της πολης ετσι ωστε να μην τους καταλαβαινουν οι μεγαλυτεροι οταν μιλανε μπροστα τους!

Στην παρουσιαση του Φωτη ειχαμε γνωρισει την Barney Flats Oatmeal Stout, τωρα θα δουμε μια αλλη μπυριτσα της Anderson Valley Brewing Company, την Hop Ottin’ IPA. Συμφωνα με την τοπικη τους διαλεκτο η “Hop Ottin’ bites like a can-kicky bluetail.” δηλαδη "δαγκωνει σαν νευριασμενος κροταλιας που ψαχνει για καβγα". Για να δουμε λοιπον και εμεις τα "σαγονια" της Hop Ottin ποσο κοφτερα ειναι...

Σερβιρουμε την μπυριτσα μας στο σνιφτερακι της και ξεχινεται ενα φωτεινο πορτοκαλι προς κεχριμπαρενιο ζουμι το οποιο θα φωτισει ολο το ποτηρι. Θα δημιουργισει ενα πλουσιο αφρο περιπου τριων εκατοστων, υπολευκου χρωματος ο οποιος θα υποχωρησει σιγα σιγα αφηνοντας τα σημαδια του στα τοιχωματα του ποτηριου και κρατωντας ενα στρωμα αφρου περιπου μισου εκατοστου μεχρι  το τελος. Απο εμφανιση θα ελεγα τα πηγαμε πολυ καλα...

Για να δουμε τωρα τι λεει απο αρωμα. Αρχικα σου ερχεται το γκρειπφρουτ, το πευκο και το περγαμοντο ( το αγαπημενο μου γλυκο κουταλιου...). Μετα διακρινεις την βυνη και την καραμελα. Επικρατει μια ισορροπια μεταξυ των βοτανικων αρωματων και των πιιο γλυκων που  την κανει να μην εχει αυτο το εντονο αρωμα ανθεων και βοτανων που εχουμε συνηθισει στις περισσοτερες IPA. Προσωπικα μου αρεσει πολυ αυτο το επιτυχημενο μπαλαντζαρισμα που εχουν πετυχει οι ζυθοποιοι της Anderson Valley.

Ηρθε η ωρα να την γευτουμε. Την γευση της θα την χαρακτηριζα γλυκοπικρη. Στην αρχη γλυκια με τα malts και την καραμελα να κυριαρχουν και στην συνεχεια πικριζει με τα τσιμπηματα του λυκισκου και εσπεριδοειδη, κυριως κιτρο θα ελεγα. Γενικα επικρατει μια ισορροπια και στην γευση που την κανει πολυ ευκολοπιοτη και απολαυστικη.

Το σωμα της ειναι μεσαιο με μετρια ενανθρακωση. Το αλκοολ στα 7% που δεν το καταλαβαινεις καθολου ενω αν και τα IBU της ειναι στο 80 δεν βγαζει αναλογη πικραδα λογω αυτης της ισορροπιας που επικρατει μεταξυ γλυκου και πικρου. Η επιγευση της ειναι πικρη και ξηρη με μακρα διαρκεια.

Εν κατακλειδι μια πολυ ωραια IPA που σιγουρα θα ηθελα να την ξαναδοκιμασω και οπως λενε και στο Boonville "It's bahl hornin" ...

Βαθμος 8,75